and then, and then, and then Klaske Bootsma
zaaltekst door Ruby de Vos
Engels, Nederlands
Westerhavenstraat 14a, Groningen. Geopend tijdens exposities op vrijdag en zaterdag van 13.00 - 17.00 en op afspraak telefoon 050-3132418 | 06-57673865
Opening expositie Klaske Bootsma and then, and then, and thenfoto: Robert Mulder
foto: Robert Mulder |
foto: Robert Mulder |
be here is geselecteerd door de student jury voor de Best Verzorgde Boeken 2023
de negentigste verjaardag van kunstenaar herman de vries vieren we in groningen met de zes weken durende manifestatie: be here!
van 05 juni -17 juli 2021 is er een grote tentoonstelling van zijn werk en is er een scala aan acties. in de ruimtes van block c en artisbook geeft de tentoonstelling teksten en bijdragen uit de periode 1950 - 2020, een overzicht van het werk van herman de vries. veel van het getoonde komt uit de privécollectie van de vries zelf.
deze tentoonstelling vormt de inspiratiebron voor acties uitgevoerd door de herman de vries guerilla art group, een collectief met een vaste kern. teksten van herman de vries worden gegoten, gekrijt, gestanst en gedrukt op muren, daken, stoeptegels en posters: overal in de stad duiken zijn woorden op. de teksten verschijnen en verdwijnen, ze worden ontdekt of blijven onopgemerkt, misschien direct gezien of pas veel later, door telkens andere mensen. het onverwacht zien van de woorden kan leiden tot een poëtisch moment, een aandachtspunt in het hier en nu.
gedurende de hele manifestatie ondersteunen herman en susanne de vries de acties van de guerilla art group vanuit hun woonplaats eschenau in duitsland. de vries noemt de acties in groningen ludieke filosofie.
deze publicatie is een beeldverslag van de manifestatie, een waaier aan activiteiten.
initiatief, vormgeving en productie: block c en artisbook
taal: engels
oplage 216 waarvan 37 gesigneerd door herman de vries
prijs ongesigneerd €29,00
gesigneerd: €79,00
voor meer informatie: info@artisbook.nl
|
|
zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Klaas Koetje Attempts to Block C # 3 Engels / Nederlands
ATTEMPT III
In de laatste weken van de expositie, nodigt Klaas ons uit in een omgeving die door geluid-beeld zintuigen wordt opgewaardeerd of zoals hijzelf aangeeft – de impuls van de corpora quadrigemina. Dit wetenschappelijke concept wijst minutieus naar de wijze waarop menselijke perceptie wordt gecoördineerd door de reflexcentra van oogbewegingen en auditieve reacties.
Attempt III heeft als uitgangspunt dat een belichaamd plot wordt gevormd door de onzichtbare maar diepgewortelde symbiose tussen deelnemende lichamen, dat wil zeggen wij, de kijkers, de kunstenaar en de ruimte. Alle materiële vormen waren primair hints die ronddwalen in onze eigen verbeelding faciliteerden. Nu de ruimte geheel is ontdaan van pogingen de ruimte te blokkeren, treden we binnen in het analoge meta-niveau, een zogenaamde vierde dimensie waar onze lichamelijkheden samensmelten.
Attempt III suggereert een labyrint voor een reis naar oneindigheid; gelijk aan de situatie van Kris Kelvin, de protagonist in A. Tarkovsky’s film Solaris (1972) die op een interstellaire expeditie is uitgezonden en al wat hij ontdekt zijn quantumverstrengelingen van coëxistentie in multi-realiteiten. Kelvin’s enige houvast wordt de afstemming van zijn verbeelding en perceptie.
Een witte bol in een white cube: videokunstenaarKlaas Koetje daagt zichzelf en de bezoeker uit in kunstruimte Block C
Illand Pietersma • Gisteren, 19:41 • Beeldende kunst
Videokunstenaar Klaas Koetje: „Deze galerie oogt ook wel een beetje vierkant. En nu heb ik er een grote bol in geplaatst.”
De speelse installatie 'Attempt' is te zien in Block C in Groningen. Foto: Corné Sparidaens
Een witte bol in een ‘white cube’: videokunstenaar Klaas Koetje daagt zichzelf en de bezoeker uit in kunstruimte Block C in Groningen. Via speelse installaties brengt hij mensen in contact met elkaar en met kunst.
‘Maak eens een keer iets anders’, zeiden mensen in de omgeving tegen Klaas Koetje (Wildervank, 1958). Hij staat bekend om zijn abstracte videokunst, is daarnaast schrijver en actieve woonbootschipper, speelt een centrale rol in de Groningse kunstscene, exposeert zelf nauwelijks, maar uit bij bijna elke andere tentoonstelling wel zijn kritiek. Genoeg redenen voor Block C om Koetje eens de vrije hand te geven in de kunstruimte aan de Westerhavenstraat in Stad.
Altijd wel kritiek? Zoals? „Nou, neem dit Block C hier”, gebaart Koetje in het rond. ,,Iedereen vindt dit eenbijzondere ruimte. Maar bij de meeste tentoonstellingen hangt er gewoon iets aan de muur of staan er sculpturen op de grond. Iedereen kijkt naar die kunstwerken, en niet meer naar die mooie ruimte.”
Daarom legde Koetje de focus op de ruimte zelf. Hij dook eerst in de geschiedenis van het pand, maar kwam niet verder dan wat al bekend is: hier was eerst een vrieshuis, gevuld met ijs. Toen richtte hij zich op de naam:‘Galerie Block C’. Die is afkomstig van een bordje, dat initiatiefnemers Agnes Scholte en Marinus Augustijn toevallig eens vonden. Koetje: „Block C... In het Duits associeer je het misschien met een concentratiekamp. Maar in het Engels is het ‘blokkeren’: blokkeer C.”
„Eigenlijk had ik de hele ruimte willen blokkeren, door die te vullen met ijs, dat langzaam wegsmelt”, vertelt de kunstenaar. Maar dat was in de praktijk niet haalbaar, wegens lekkage. Nu heeft hij een klein modelgemaakt, waar tijdens de tentoonstelling elke vrijdag een blok ijs in gelegd wordt. Dit laat heel eenvoudig de geschiedenis van Block C zien: ,,Eerst was het een vrieshuis. Het ijs smelt langzaam weg. Wat overblijft is een expositieruimte.”
Vervolgens vulde Koetje die plek met een reuzenmikado-spel, met ‘prikkers’ van wel drie meter lang. „Vraag me niet hoe ik bij mikado kwam. Maar het bleek op verschillende manieren in mijn verhaal tepassen. Zo betekent ‘mikado’ in het Japans niet alleen ‘keizer’, maar staat het ook voor ‘verheven ruimte’. Dat sluit dus mooi aan op een plek waar kunst getoond wordt.”
Marinus Augustijn van Block C vertelt dat er wel 150 bezoekers afkwamen op de openingsperformance,waarbij Klaas Koetje uiteindelijk de bundel van enorme mikadostokken met een flink kabaal op de grond liet kletteren. Daarna gingen mensen al snel het spel spelen. „We willen met deze kunstruimte mensen met elkaar in verbinding brengen. Dat gebeurde hier op een fantastische en speelse manier.”
Inmiddels is het mikado-spel opgeruimd en is de volgende fase aangebroken. Klaas Koetje vertelt over eenboek dat hij geschreven heeft. Daarin probeert een wiskundige een kubus, een bol en een piramide in één figuur te krijgen. „Deze galerie oogt ook wel een beetje vierkant. En nu heb ik er een grote bol in geplaatst.”Verder zijn er twee beamers, die in deze ‘white cube’ kleurvlakken projecteren. Ze richten zich op twee bogen in de muur, waar ooit ramen zaten. Zo legt Koetje ook hier het accent op de ruimte zelf.
De videobeelden lijken wat te trillen. „Dat komt omdat de camera de eigen projectie registreert”, legtKoetje uit. „Je krijgt een soort Droste-effect. Omdat de lens steeds wil scherpstellen, krijg je een instabiel beeld. Bovendien werkt die heen en weer wiegende bol als een stoorzender.”
Bezoekers die rondlopen brengen daarmee de enorme ballon in beweging, waardoor ze het videoproces extraverstoren. Het behoort tot de basisprincipes, waar Koetje al ruim veertig jaar mee experimenteert. Volgende week richt hij de laatste fase in met zes video- en geluidsinstallaties.
Bezoekers zullen dan duidelijker merken, hoe ze beeld en geluid beïnvloeden. Terwijl ze rondlopen, zullen ze de ruimte om hen heen ervaren. En dat is precies de bedoeling van Klaas Koetje.
zaaltekst van Klaudija Ylaite bij Klaas Koetje Attempts to Block C # 2 Engels / Nederlands
ATTEMPT II
As the narrative progresses, the attempt to block the space is once again reconfigured. The rigid and static Mikado Sticks are exchanged with the untethered and free-floating sphere. The narrative significance of Attempt II becomes an ascension to a metaphysical plane, where Attempt O and Attempt I are challenged by the sphere’s expansion of spatial ambiguity. It is as if, Klaas’ storytelling of attempting to block the space is saying that the narrative is unpredictable. Here, the narrative just like the sphere deconstructs the rigidities of interpretation; it exists in a state of simultaneous abyss and totality.
ATTEMPT II
Naarmate het verhaal vordert, wordt de poging om de ruimte te blokkeren opnieuw geconfigureerd. De stijve en statische Mikadostokken worden ingeruild voor een ongebonden en vrij zwevende ballon. De verhalende waarde van Attempt II is een opwaardering naar een metafysisch niveau waarmee Attempt O en Attempt I worden uitgedaagd door de uitbreiding van de ruimtelijke ambiguïteit van de ballon. Het is alsof Klaas’ verhaal van de pogingen de ruimte te blokkeren zegt dat het narratief onvoorspelbaar is. Hier deconstrueert het verhaal evenals de ballon de starheid van de interpretatie; het bestaat tegelijkertijd als afgrond en totaliteit.